یادداشت‌های مولود پور افشار (3)

          "چهل‌سالگی سن عجیبی‌ست. جوانی رفته، پیری هنوز نرسیده. زنی اگر بخواهد، می‌تواند در چهل‌سالگی دوباره متولد شود. چهل‌سالگی زمان آن است که بفهمی زندگی ابدی نیست. زمان آن است که دست از گله و شکایت برداری و مسئولیت زندگی‌ات را به‌عهده بگیری. در چهل‌سالگی آدم بیشتر از گذشته عاشق می‌شود، اما جور دیگری. نه آن عشق‌های کور و پر هیاهوی بیست‌سالگی، عشقی پخته‌تر، آرام‌تر، عمیق‌تر.
در چهل‌سالگی دیگر نگران این نیستی که دیگران درباره‌ات چه می‌گویند. از خودت نمی‌پرسی چرا زندگی این شکلی‌ست. یاد می‌گیری قبول کنی که زندگی همین است که هست. می‌فهمی آدم‌ها همان‌قدر که می‌توانند دوستت داشته باشند، می‌توانند آزار هم برسانند. چهل‌سالگی، آغاز درک واقعیت‌هاست، بی‌آن‌که از آن‌ها."
        

          "امروز به این نتیجه رسیدم که در زندگی و برای زنده ها باید شجاع بود...اما حیف که دیر به این فکر افتادم . بگذارید به جبران این نادانب ، در مرگ شجاع ها خوب گریه کنیم."

قشنگ ترین دیالوگی بود که توی این کتاب خوندم
        

          هر چه پول در می اورد کتاب میخرید
پدر پرسید: به دنبال چه میگردی؟
آیدین گفت : به دنبال خودم
                                       .........
مادر گفت : زندگی خیلی سخت و نا امید کنندس
آیدین گفت : نه مادر حرف قشنگ بزن زندگی کردن سخت نیست انسانی زندگی کردن سخته
زیباترین متن هایی بود که داخل این کتاب دیدم  و واقعا با این کتاب زندگی کردم