یادداشت‌های محمد شیخلر (4)

          فرم خوبی داشت
اما تدوین خوبی نداشت. فیش تکراری هم داشت
مطالب خارج موضوع هم داشت.
عجیب بود که از محتوای کتاب همرزمان حسین، دو امام مجاهد، امام سجاد، هیچ هیچ استفاده ای نشده. یعنی در جمع آوری، اتقان رعایت نشده
        

          در نقد یک اثر، یک چالش دوطرفه وجود دارد.
نقدکننده در مسیر تقوا حرف بزند. زیاده روی نکند و از الفاظ مناسب استفاده کند.
نقدشونده هم، در مسیر تقوا حرکت کند و بشنود. دچار عصبیت و عصبانیت نشود.

حالا اضافه کنید به اینها، اثری که نقد می‌شود، هنوز مورد مصرف مخاطبان قرار نگرفته باشد و نقد آن، ممکن است اثر منفی در مصرف داشته باشد.

از همه سخت‌تر اینکه، نقدکننده، خود اثری مشابه اثر مورد نقد داشته باشد، و درواقع شبهۀ مسئلۀ منافع (چه مادی چه معنوی) هم در میان باشد.

همۀ اینها دلایلی می‌شوند تا از انتشار نکات (هم مثبت و هم منفی) در مورد این اثر، فعلاً و در فضای عمومی پرهیز کنم.

اما در حد یک جمله، اثر را معرفی می‌کنم. شش سال پس از انتشار کتاب برتبعید، شاهد تولید اثر دیگری با موضوع تبعید حضرت آقا به ایرانشهر هستیم، و طبعاً مخاطب حرفه‌ای انتظار دارد که محتوای جدید و بیشتری در این موضوع دریافت کند.
        

          هم برای نوجوانان مناسب است، هم برای بزرگسالان