یادداشت‌های مائده صالحی (3)

          نه میشه گفت خوبه نه بد. حوصله سر بر نیست ولی دنیای خیلی جذابیم نشونتون نمیده. ولی خب به خاطر همین ساده بودنش و اینکه راحت درک میشه و چیزی ذهنتو درگیر نمیکنه بشخصه تو یه روز تمومش کردم . میشه گفت بیشتر برای رده نوجوانان اونم حداکثر تا سن ۱۵ ممکنه مناسبه و برای اونا خیلی جذابه ( توهینی به اشخاصی که ازش خوششون اومده نکردم ) 
        

          کتابی جذاب و گیرا همراه با نثری صرفا روایت گونه بدون هیچ دخالتی از احساسات. کتاب تماما سرد بود و میشد بوی حال به هم زن لاشه رو بین صفحات احساس کرد.  حقیقتا تا وقتی کامل بخونمش نزدیک ۱۰ بار دچار حالت تهوع شدید شدم ولی میخواستم بدونم ته این دیسیوپیا به کجا میرسه و پایانش واقعا شکم‌ کرد و میتونم قول میدم با شماهم میتونه اینکارو بکنه. درک کردم که داستان چیزی خیلی فراتر از انسان‌ خواری یا همان گوشت مخصوصه ولی حس میکنم قرار نیست دیگه بتونم گوشت هیچ نوع حیوانی رو بخورم و دقیقا ناهار مرغ داشتیم و بهش لب نزدم چون دلم داشت بهم می‌پیچید. 
در آخر خوندنش واقعا توصیه میشه حتی اگر روحیتون حساسه😂  
        

          قبل از شروعش شنیده بودم‌ که‌ پایانش غیر قابل پیش بینیه ولی به تمسخر گرفتمش چون تا به حال در بیشتر سریال ها جنابی که دیده بودم و بقیه درموردشون میگفتند غیر قابل پیش بینی بوده من‌ میتونستم خیلی سریع  قاتل و روند داستان رو تشخیص بدم. در ابن کتاب هم تا به اون بخش برسه به خودم غره بودم و تشخیص قاتل رو برای خودم داده بودم تا اینکه به اون خط در اصل آن یک‌ کلمه اسم فرد مورد‌نظر رسیدم و از تعجب دستم رو جلوی دهنم گذاشتم. 
هرچند میشه گفت دلیل این واکنش نسبت بهش ضعف و بدون توضیح بودن یه سری موارده اول داستان کاملا متفاوت و با دید دیگری بیان شد که در نهایت رسوندنش به جایی که‌مارو متعجب کرد غیر منطقی بود.