وقتی دوست صمیمیم این کتابو بهم معرفی کرد، اولین چیزی که بهم راجبش گفت این بود که: «خوراک خودته!»ولی وقتی خانم رهبری،مسئول کتابخونه یه تیکه هایی از داستانو بهم گفت، نا امید شدم.ولی الان، حس میکنم جای این کتاب تو کتابخونم تا الان خیلی خالی بوده! واقعا خفن و بینظیر بود.از اون کتابایی بود که هم نمیتونستم بذارم خوندنش طول بکشه، هم دلم نمیومد تمومش کنم. نثرش محشر بود و میزان هیجان و غافلگیری داستان باعث میشد چشمام گرد بشه و دهنم باز بمونه. ولی، آخرش. امان از آخرش. غیر قابل باور و شوکه کننده بود. فقط امیدوارم باروت سوخته بر خلاف نظرات منفی ای که ازش خوندم به این خوبی باشه و بتونه جوابمو بده. و واقعا امیدوارم که کسی که جملش ناتموم موند زنده باشه:))))))))
