یادداشت‌های مهران محمدپور سرای (3)

          کتاب "مغازه خودکشی" مثل هر کتابی که صرفاً جهت فروش بیشتر در ایران ترند میشه، هیچ ارزش والایی نداره. 
این کتاب رو به خاطر تعریف مبالغه‌آمیز چندتا از دوستانم خریدم و هرچقدر جلوتر می‌رفتم متعجب‌تر می‌شدم که چرا باید همچین کتابی که حتی در حد کتاب‌های کودک و نوجوان هم نیست، در بین بزرگسالان ترند بشه و طوری افراد رو گول بزنه که همه فکر کنند این یک رمان شاهکاریست درحالی که حتی یک جمله هم از کتاب هیچ چیز جدیدی رو به شما اضافه نمی‌کنه و بعد از اتمام کتاب حتی یادتون میره یه زمانی کتابی به نام "مغازه خودکشی" خوندین!
خُب همه‌ی این‌ها قدرت تبلیغات رو نشون میده، مثل کتاب‌های زیادی که توسط نشر‌های بزرگ به خاطر داشتن پلتفرم‌های بزرگ‌تر و توانایی در صرف هزینه‌‌های بیشتر برای ترندسازی، بی‌دلیل و بی‌جهت بدون توجه به کیفیت متنی و داستانی، معروف شدند
        

          اولین بار با نوشته‌های ناداستان از طریق این مجله‌ی زیبا، آشنا شدم و فهمیدم که من عاشق ناداستانم. ولی صد حیف که این نشریه هم مثل هر چیز خوب و با کیفیت دیگر در ایران، کنسل شد.
        

          کلیات داستان، انگار که در وهم کامل یا حالتی بین خواب و بیداری روایت می‌شود. بعضی جاها تشخیص اینکه شخصیت داستان دقیقاً چه حالت روحی را می‌گذراند یا اینکه آن فرد شخصیت خوب است یا بد، واقعاً حداقل برای من سخت بود.
با تمام این‌ها نباید نوشته‌های داستایفسکی رو با این کتاب ارزیابی کرد.