از اون کتاب هایی بود که تمام که شد به خودم گقتم باید چند وقت دیگر دوباره بهش رجوع کنم و بخوانمش.
فارق از همه جذابیت های کتاب چند نکته اساسی برای من داشت:
۱- با متن کتاب خیلی همراه شدم و تصویر سازی بسیاری داشتم به نحوی که متن را میتوانستم به راحتی تجسم کنم و وقتی کتاب هم دستم نبود در ذهنم همراهش بودم.
۲- فراز و نشیب های تاریخ لیبی رو درک کردم . چه جنایت هایی که بخشی از آن ثبت شده.
۳- قدرت روایت و نوسیدگی هشام مطر.
۴- تعاریف کتاب از وقایع روزمره‌ای که ما هم در زندگیمان داریم.
البته با همه زحمات و خوبی های ترجمه‌ای که من خوندم فکر کنم ضعف هایی داشت. از نسخه های دیگر خبر ندارم.
