یادداشت‌های زهرا قائدی (2)

          در اواسط کتاب غصه خوردم که کاش قبل از سفرم به مشهد آن را خوانده بودم تا متوجه باشم چه کسی مرا دعوت کرده و منت بر سرم گذاشته. با خواندنش بر اعتقادم افزوده شد. 
خدا را سپاس که فرصت خواندن این کتاب پیش آمد.
        

          کتابی از جنس صادقت و شیرینی. در جامعه اسلامی و ایرانی بسیار جای خانواده های پر جمعیت خالیست. کتاب نشان می‌دهد تربیت چندفرزندی سخت و مشکل نیست بلکه تربیت تک فرزند سخت ترین ترین کارهاست. 
زیباتر از آن موقعی است که بچه ها در همان سن کم یاد می‌گیرند پشت هم باشند، هوای هم را داشته باشند و از پس خودشان بربیایند. مستقلی در سن کم اعتماد به نفس آنها را افزایش می‌دهد. 
روایت سختی های مادرانه در راه جهاد فرزندآوری. 
#آنچه آموختم.