یادداشت‌های امیرحسین حیدری (4)

          تو ادبیات ژانر گوتیک رو شاید بشه عجیب‌ترین ژانر ادبیات دونست، اولا که این ژانر از جایی می‌آد (معماری) که نشون می‌ده ادبیات هر چیزی که زیبا باشه رو می‌تونه تصاحب کنه و به بخشی از خودش تبدیلش کنه.

نکته مهم‌تر اما اینه که وقتی یه داستان گوتیک رو دست می‌گیری حتی از قبل از خوندنش خودتو آماده می‌کنی برای سورپرایز آخرش تا جا نخوری اما با اینکه گاردت رو کامل حفظ کردی و تمام پایان‌های منطقی و غیر منتظره رو پیش خودت مرور کردی باز هم در دام نویسنده می‌افتی و این حسیه که فقط در این ژانر وحشت پیدا می‌شه...
        

          شهر شیشه‌ای اثر پل آستر ؛ یکی از سه‌گانه نیویورک البته اگر بشه بهش گفت سه‌گانه چون غیر از لوکیشن مشابه شباهت قابل توجه دیگه‌‌ای ندارند. 

و اما درباره خود اثر؛ شهر شیشه‌ای برشی از زندگی روزمره یک انسان شکست خورده است... همین و دیگر هیچ.  در شهر شیشه‌ای از سبک سورئال خاص پل آستر خبری نیست و به نظر می‌آد آستر این بار پا به دنیای معماها گذاشته اما در این ژانر هم شکستن چهارچوب‌ها را رها نکرده و همین موجب شده تا این کتاب علی‌رغم اینکه در بخش‌هایی جذاب است اما در نهایت از خواننده حرفه‌ای این ژانر نمره قبولی نگیرد. 

خلاصه کلام اینکه؛ اگر دنبال کتابی برای مطالعه هستید توصیع من این است کتاب‌های خوب زیادی هست وقت خود را پای این کتاب نگذارید. 
        

          شماره صفر ویترین جامعه ایتالیا است، بله اگر قرار باشد کتاب شماره صفر را در یک جمله برای کسی توضیح بدهم آن جمله همین است. اومبرتو اکو با آن طنز همیشگی‌اش این‌بار به سراغ جامعه زمانه خود می‌رود و با همه شوخی دارد! 

با قرار دادن فضای کلی داستان در جو یک روزنامه از یک سو انحطاط رسانه را در ایتالیا گوشزد می‌کند؛ رسانه‌ای که بنده پول و علت پدید آمدنش پول است  و از سوی دیگر با نشان دادن واکنش پلیس به مرگ یک انسان (خبرنگار) سیستم قضایی کشور خود را به سخره می‌گیرد هر چند که بنا به ملاحظاتی تا جای ممکن سعی می‌کند زهر کلام خود را بگیرد.

اومبرتو اکو در پایان کتاب ایتالیا را با کشورهای آمریکای مرکزی مقایسه می‌کند که کارتل‌های مواد مخدر حاکمان اصلی آن‌جا هستند و بی پرده می‌گوید ایتالیا هم مثل این کشور‌ها است و با این قیاس کار وطن خود را یک‌سره می‌داند.

کتاب شماره صفر نقدی اجتماعی و گزنده است از تمام وجوه جامعه و کشوری که نویسنده در آن زیست می‌کند. 
        

          کتابخانه نیمه شب رمانی که بر گرفته از معضل اول انگلیس و کشور‌های اروپایی و به نوعی تمام انسان‌های جهان است. این کتاب با دیدی فلسفی به تنهایی نگاه می‌کند و سعی می‌کند به تمام اما و اگرهایی که در منظومه فکری‌تان می‌گذرد جوابی منطقی بدهد. اینکه اگه در فلان موقعیت فلان تصمیم را می‌گرفتم یا نمی‌گرفتم الان زندگی من بهتر شده بود‌.

کتابخانه نیمه شب را می‌توان اقتباسی آزاد از داستان معروف سرود کریسمس چارلز دیکنز دانست، نورا/اسکروچ قرن بیست و یکم بیش از آنکه به اطرافیان خود ظلم کرده باشد به خود ظلم کرده و درست نیمه شب با خانم الم/روح کریسمس امسال آشنا می‌شود، خانم الم نیز با گفتن اینکه به گذشته کاری ندارد و امروز نتیجه تصمیمات گذشته است و از آینده خبر ندارد بر این مدعا صفحه می‌گذارد.

اگر شما نیز اسیر تصمیماتی هستید که در گذشته گرفته‌اید این کتاب را حتماً بخوانید چرا که خواندن این کتاب کمک می‌کند تا درک کنید تصمیماتی که در گذشته گرفتید صرفاً یک انتخاب میان گزینه‌های متعدد بوده و خوب و بدی در کار نیست پس به زندگی خود ادامه دهید و از امروزتان لذت ببرید چرا که؛ گذشته‌ها گذشته فردا هم هنوز نیامده پس از امروزتان لذت ببرید‌.