یادداشت‌های Setayesh Sharifi (2)

          اینم از اون حال خوب کنا بود،اصلا با هر صفحه ورق زدن،بوم!!!!
یهو می رفتی تو یه دنیای دیگه،جادو رو با  گوشت و خون حس میکنی،هی ذوق میکردی و هی صفحه بعد رو باز میکردی،چشمات با هیجان خط به خط داستان رو دنبال میکرد،و بعد که تمومش میکردی یهو خالی میشدی ،مثل یه بادکنک،بادت خالی میشد،ولی هیچی به اون حس خوندن اونم با اون ذوق نمیرسه..........
        

          توی این کتاب،بیشتر صفحه ها بغض داشتم،آخه آشنا بود درد دختره،دردش دردی بود که خیلی هامون دچارش شدیم،بغضی که به خاطر از دست دادن دچارش میشیم،خیلی بغض کردم، اخه خیلی آشنا بود،اگر میخوای یه کتابی بخونی که دردش آشنا باشه،تو همه صفحه هاش بغض بکنی، چشمات هی خالی بشه و هی پر بشه،اینو بخون،پشیمون نمیشی،در ضمن،خیلی چیزا هم یاد میگیری،مثلا اینکه آدما خیلی زود میرن...........