یادداشت‌های فاطمه پارسا (2)

          بنظرم نویسنده شیوه ی جالبی برای بیان مطالب در پیش گرفته. کتاب روونه و سعی شده ادبیات نوجوون پسند داشته باشه. اما توی داستان یه سری عناصر میان و بعدش گم میشن! مثلا بی بی، خانم لبخند، پروژه ای که مطرح میکنه و ... . در نهایت هم باید دید که این مدل نوشتن برای مخاطبش که احتمالا قشر نوجوون باشن، چقدر دارای جذابیتیه؟
        

          خیلی زیبا و دلنشین بود، داستان پردازی جذابی داشت. نسبت به کتاب دیگر خانم دولتی که خونده بودم(من بر میگردم)، قوی تر بود.