یادداشت‌های زهراء (4)

          خیلی اتفاقی توی رفت و آمد خوندمش، کتاب ساده و روون اما عمیقیه و جا داره درمورد مکالمات پسرک، موش کور، روباه و اسب تامل کنیم.
        

          کتابی به شدت تاثیرگذار، آگاهی بخش و البته روون در زمینه ارتباط با کودک و حتی بزرگسال، و یک جورایی تلنگری برای آشنایی زدایی از رفتارهای معمول ما با بچه‌ها. مثال‌هایی که میاره مخاطب رو درگیر و فرد رو وارد فضای مورد بحث میکنه و نشون میده چقدر مهارت‌ها و راهکارهایی که آموزش میده میتونه موثر باشه.  خلاصه که بخوانیدش:) 
        

          درکل کتاب خوبی بود و نکات خیلی جالبی داشت. منتها نگاه صفر و صدی نویسنده یک مقداری برام اذیت کننده بود جوری که انگار همه‌ی کیس‌هارو با یک عینک میبینه و برای همه یک نسخه واحد داره. 
دوست داشتم کتاب به اثرات طولانی مدت مواجهه افراد با احساسشون و ترک والدین بیشتر می‌پرداخت که این اقدام چه تاثیری  توی ثبات نسبی شخصیت و احساسات فرد داره. 
        

          هر روایتش می‌نشست به جونم و با هر کدوم زندگی می‌کردم. بعضی‌هاشون رو درک می‌کردم و خیلی منم همینطور بودم.
به فکر فرو بردتم. چیزای جدید یاد گرفتم و میخوام تلاش کنم آموخته‌های جدیدم رو توی زندگی پیاده کنم.
اینکه هر آدمی روایت خودش رو داشت باعث میشد با عینک اون به ماجرا نگاه کنم و چقدر امام حسین هرکس متفاوته...