یادداشت‌های ایدا (2)

          اولین کتابی هست که از رومن رولان خوندم همون موقع که شروع کردم به نظرم رسید قراره این آدم به لیست نویسنده‌های موردعلاقه‌ام  اضافه بشه
اصلا انتظارش و نداشتم این موضوع کلیشه‌ای عشق بین  دختر پسر نوجوان  در بستری از جنگ  بتونه بدون موضوع خاصی  منو تا انتهای این کتاب کوتاه نگه داره 
که وسطای کتاب دلم نمیخواست تموم شه چون انگار دیگه واضح میشه ک قراره چ اتفاقی بیافته براشون🥲🥲
        

          واقعا بخوام راجب این کتاب حرف بزنم میتونم از صفت عجیب استفاده کنم چون نه جز کتاب‌هایی که خیلی دوسشون داشتم و  شاهکار بودن نه جز کتاب‌هایی بود که اصلا دوسشون نداشتم
من از همون ابتدای کتاب انگیزه‌‌ام برای ادامه دادن این‌کتاب این بود که در نهایت متوجه بشم چرا داره اینکار و میکنه من یه دلیل موجه از خود شخص میخواستم ولی اینطوری نبود و بیشتر این کاری که می‌کرد بر می‌گذشت به گذشته و خانواده تروما هایی که داشت و اینکه فکر می‌کرد مامور انکو شده به نظر من میتونست یه اختلال روانی به حساب بیاد اگر توی دنیای امروز بود و اون زمان برای خرزهره حکم تسکین دهنده خودشو داشته و میگفته که‌ماموریت دارم