یادداشت‌های "زِ - شین" (5)

          نمی‌توانم ادعا کنم که تمامی مطالب کتاب را درک کرده‌ام چرا که مطالعه آثار یونگ، دانش فراوان و گسترده‌ای را طلب می‌کند اما اذعان می‌کنم که عمیقا  درگیر مطالب کتاب شده و به آن‌ها فکر می‌کنم. دریچه نگاه یونگ بی‌نظیر است و تلاش او برای بیان تجربی مفاهیم نیز بسیار ستودنی است. مفهوم "کهن الگو" می‌تواند پاسخ بسیاری از پرسش‌های ما، در رابطه با تجارب مشترک و رفتارهای جمعی‌ ما انسان‌ها باشد. پاسخی که پرسش‌های بعدی را نیز به دنبال خود می‌آورد. 
        

          اگر چه مطالعه این کتاب نیازمند از پیش دانستن مفاهیم اولیه حوزه تعلیم و تربیت بود، اما به صورت کلی زبان شیوایی داشت و محتوای آن نیز چکیده و مفید بود. چندان اطلاعات جدیدی را عرضه نمی‌کرد اما طبقه‌بندی   درخور  توجهی داشت. 
پیشنهاد من این است که اگر به مطالعه حوزه تعلیم و تربیت علاقه‌مند هستید،  این کتاب را در یک نشست چند ساعته مطالعه کنید. 
        

          زمانی که این کتاب را در قفسه کتابفروشی به دست گرفتم، بخش "کارکردهای هنر" آن من را مشتاق به خواندن کرد و البته که از مطالعه آن بخش هم بسیار لذت بردم و نکته آموختم؛ اما سایر بخش‌های کتاب به مزاج بنده آن قدرها خوش نیامدند و انتظاراتی که در ابتدای مطالعه در من ایجاد شده بود را برآورده نکردند.
کلیشه و اطناب زیادی در متن وجود داشت. همین طور چاپ سیاه و سفید عکس‌ها، که البته به‌جهت اقتصادی شدن قیمت کتاب اقدام خوبی از جانب نشر چشمه بود، مجددا باعث دلزدگی من شد؛ چرا که بخش زیادی از محتوای کتاب به شرح و تفصیل عکس‌ها پرداخت کرده بود. 
مخلص کلام این‌ است‌ که‌ متأسفانه از مطالعه  کتاب لذت کافی را نبردم و این درسی شد که پیش از خریدهای آتی، جستجوی بیشتری را درباره کتاب‌ها انجام دهم. 
        

          من این کتاب را نه چندان عاشقانه دیدم و نه چندان سیاسی، آن طور که بقیه می‌گویند! "شوخی" برای من حکایت رشد انسان بود و درسی که من از خواندن آن برای خود تعبیر کردم، این بود که بزرگ ترین دشمن هر انسان به راستی خود اوست. نه آن گونه که لودویک گمان می کرد، زمانکی در کار باشد! 
        

          پس از یک جدایی طولانی میان دنیای من و کتاب، این اثر پلی برای رفت و آمد دوباره شد.