یادداشت‌های توحید زمانپور (3)

          برای عزیزانی که هنوز این کتاب رو نخوندن نظرم اینه که ، شخص هیتلر این کتاب رو قبل از به قدرت رسیدن نازیسم و در اووج بلند پروازیش ، بعد از جنگ جهانی اول با چاشنی  عصبانیت فراوان نوشته ، شاید اگر فرصتی میشد این کتاب رو ۲۰ سال بعد تر مینوشت نظرات و دیدگاه های ملایم تر و معقول تری داشت و مخاطب کتاب میتونست درک بهتری از وضعیت و چشم انداز های هیتلر داشته باشه .
اگر صرفا (مثل من ) بخاطر اینکه شخص معروفی نویسنده این کتاب هست و کتاب اسم نسبتا جذابی داره ، میخواین این کتاب رو بخونین ، نظر من اینه که میتونین  وقتتون رو با کتاب های دیگه پر کنین .
در این کتاب قرار نیست نکات و دیدگاه هایی ببینید که براتون جذابیتی داشته باشه ،صرفا شاید بعضی دیدگاه ها جالب باشن ، حداقلش برای من اینگونه بود . 
این کتاب از منابع پایه و مادر نهضت نازیسم  هستش که میتونه به درد کسایی بخوره که میخوان در مورد نازیسم یا تاریخچه آلمان یا شخص خود هیتلر تحقیقاتی داشته باشن .
        

          گذشته از خود رمان که واقعا شاهکار ادبیات روسی هستش . میخوام به ترجمه این کتاب بپردازم ،  من تو سوشال مدیا هیت فراوانی نسبت به این ترجمه از کتاب دیده بودم  ، ولی به نظر من ترجمه خانم غزل ارغشی یه ترجمه کاملا روان و سلیس و درجه یکی  بود . شاید از لحاظ کیفیت چاپ و کاغذش میتوان به کتاب ایراد گرفت ولی از لحاظ ترجمه هیچ ایرادی نداره . 
        

          ایوب به نظرم روایت یک زندگی نسبتا معمولی عاری از هرگونه اغراق و خرد نمایی را  با تمامی خوشی ها و ناخوشی هایش به رخ میکشد . که تا آخرین کلمه کتاب، خواننده را میخکوب  به خواندن ‌و تعقیب داستان میکند ، داستان را اگر به سه بخش تقسیم کنیم در بخش سوم و پایانی قصه ، میشود گفت احساسات خواننده با حس درونی مندل سینگر عجین میشود و انگار بخشی از وجودت در کنار ایوبه قصه هست  . ایوب واقعا اسم برازنده ایست برای این قصه .