یادداشت‌های محمدصادق سلیمی (3)

          خیلی دوست داشتم. مترجم هم خیلی خوب ترجمه کرده بود. فضای رمان، توی مدارس اسپانیاست و مربوط به تیم فوتبال یک مدرسه. خانواده، کتاب را برای برادر کوچک‌ترم خریده بودند ولی او تا به حال نخوانده است. با وجود این که رمان برای ۱۰ تا ۱۶ سال است، برای من ۲۴ ساله هم جذاب بود. :)
        

          علی رغم میل باطنی‌ام برای خوندن این کتاب، خوندنش برام خیلی ارزشمند بود. باعث شد که بیشتر دوست داشته باشک در مورد مسائل مالی برم یاد بگیرم.
چرا امتیاز پایین ۳ بهش میدم؟
چون من از کتاب‌هایی که در دسته‌ی زرد قرار می‌گیرن، خوشم نمیاد. دوست ندارم حرف‌های دنیای سرمایه‌داری رو بشنوم و این دنیا رو زندگی کنم.
پس چرا با وجود این که بهش میگم زرد، خوندمش؟
چون که مطمئن بودم این کتاب، چیزهای خوبی برای یادگیری دارد. بیشتر با نگاه انتقادی شروع به این کتاب کردم و سعی کردم هر جا که می‌تونم یاد بگیرم. هر جا که قابل فکره، فکر کنم و هر جا که مخالفم، مخالف بمونم.
به نظرم همه‌مون باید در برابر واقعیت‌های دنیا، قرار بگیریم و بتونیم در برابر اون برخورد لازم رو داشته باشیم.
دنیای سرمایه‌داری هم چنین ویژگی‌ای رو داره. علی رغم حس بدی که دارم، سعی می‌کنم تعامل باهاش رو یاد بگیرم.
        

          در کتاب «نوبت من»، یوهان کرایوف، داستان زندگی‌اش را روایت می‌کند؛ از کوچه‌های آمستردام و توپ‌جمع‌کن آژاکس بودن تا تحولی را که برای آژاکس، بارسلونا، فوتبال هلند و فوتبال آمریکا به ارمغان می‌آورد. یوهان، تنها یک فوتبالیست نبود، بلکه معلم فوق‌العاده‌ای بود که فوتبالی که به آن عشق می‌ورزید را زندگی می‌کرد.