یادداشت axellee

        بالاخره این کتاب تمام شد.
از اواسط داستان به این فکر میکردم که برای ریویو چی بنویسیم. نتیجه اینکه این بنده حقیر با دانش اندکم برای توصیف این شاهکار ناتوانم. بعد از خوندن کتاب که نه، درواقع از همون اواسطش هست که متوجه شدم چرا ژرمینال شاهکار امیل زولاست. 
داستانی سراسر درد و رنج. در ابتدای داستان کمی برای درک کردنش به مشکل برخوردم چون فضای زندگی و فرهنگ آدم هایی در قرن ۱۹ با من خیلی متفاوته. ولی بعد از اخت پیدا کردن با سبک زندگی، تونستم لذت خوندن این کتاب رو بچشم. یکی از نقاط قوت پرجزئیات بودن داستان هست که باعث می‌شد من به عنوان فردی کنار اتی ین اتفاقات رو تجربه کنم. (اعتراف میکنم اوایل این جزئیات واسم زیاد به نظر می رسید) با تک تک شخصیت ها آشنا شدم و برخی رو تاحدودی درک کردم(نه شاوال، تو نه!) و واسشون دل سوزوندم(نه شاوال، بازم تو حساب نمیشی) و درنهایت برای اولین بار تا حد خیلی زیادی احساس غم رو به خاطر یک شخصیت تجربه کردم.
گفته بودم نمره ۵ رو به کتابی میدم که لایقش باشه. ژرمینال اون کتابیه که این نمره رو بهش میدم.
پیشنهادش میکنم؟ بله صددرصد. البته زمانی که وقت کافی و روحيه کافی داشته‌ باشید.