یادداشت مریم برزویی

        باز هم اطراف نذاشت دست خالی برم از محضر آثارش و با خیال جمع بیشتری دیگه میخرم کتاب هاش رو.  حتی گاهی علی رغم اختلاف سلیقه در محتوا ولی خالی خالی رهات نمی کنه.
برای کاری این کتاب رو شروع کردم و فک نمی کردم بتونم ارتباط بگیرم ولی ارتباط گرفتم و برام جالب بود.  انگار یکی یه دیوار شیشه ای که حسابی هم با شیشه پاک کن تمیز شده بود رو شکست.  میگم دیوار شیشه ای چون فک نمی کنی دیواری هست خیلی اوقات . فک می کنی می فهمی بلدی. هی هم کله ات می خوره به اون شیشه ولی متوجه نمیشی. روایت های این کتاب، نه چکشی که ریز ریز ترک درست کرد و شکست دیوار رو تا پا بذاریم به دریچه نگاه یک مرد یک پدر در موضوعاتی اغلب روزمره و بعضاً غیر روزمره. خوبه هر زن و حتی غیر مادری بخوندش. 
نمیگم همه روایت های کتاب قوی بود. ولی در کلیت خوب بود و بعضی روایت ها جور بقیه رو خوب کشیده بودن و همدیگرو جمع کرده بودن و یک کل با کیفیت و ویترین آبرومند ساخته بودن. که خب خوبی جمع نگاری و جمع نشینی هم همینه.
خداقوت به مقام پدر بودن