یادداشت نغمه رحیمی‌پور

        خواندن یک کتاب خوب از یک نویسنده‌ی ایرانی،
با پرداختی بدون دست‌انداز و بمباران اطلاعاتی،
و قلم قوی و روان
با پیرنگ خوب و تخیل شیرین،
حال آدم را حسابی جا می‌آورد.
حالا اگر درونمایه‌ هم ارزشمند باشد که می‌شود حکایت گل بود به سبزه نیز آراسته شد.
خدا قوت زینب جان ایمان‌طلب. ⚘

داستان خیلی بهتر از آن چیزی بود که توقع داشتم،
در یک نشست خواندم و خسته نشدم.
در داستان کودک فرصت توصیفات فضا اندک است و این مسوولیت برعهده‌ی تصاویر است. اگر ناشر مجال همراهی تصویرگر و نویسنده را فراهم می‌کرد، تا تصاویر بیشتر در خدمت متن باشند، سردرگمی‌های خواننده در نقطه‌ی اوج داستان و تعقیب و گریزها، به مراتب کمتر می‌شد.

سعید داستان، هفت ساله به نظر نمی‌رسید و گفتار و حرکاتش به نوجوان شبیه بود. احتمالا زینب جان به ابراهیم شش ساله‌ی خودش نگاه کرده و شخصیت سعید را نوشته که این‌قدر بزرگ‌تر از سنش است. 🤭😍