یادداشت مهتاب ابراهیمی

        داستان‌های کوتاه نوشته‌ی خانم بنت‌الهدی صدر. قلم شیرین و دوست‌داشتنی دارند‌. سبک نگارش‌شون شبیه ویکتور هوگو دارای مضامین اخلاقی و انسانی است.
داستان‌ها با هدف روشن‌گری و نصیحت دلسوزانه نوشته شده و حاوی پیام‌های اخلاقی است. هرچند داستان‌ها شیرین و خواندنی است،گاهی هم خسته‌کننده و شعاری می‌شود و حوصله‌ی آدم را از این همه پند و نکته‌ی اخلاقی و معنوی و دینی سر می‌برد.
در یکی از داستان‌ها یکی از شخصیت‌ها می‌خواهد طرف مقابلش را به راه راست هدایت کند و مسیر درست زندگی را به او نشان بدهد و در کمال تعجب به او پیشنهاد خواندن رمان بینوایان ویکتور هوگو را می دهد. نکته‌ی جالبی بود برایم. این‌که یک نویسنده‌ی فرانسوی مورد تایید خانم صدر قرار می‌گیرد. 
موضوع بیشتر داستان‌ها پایداری در راه حق و نگه داشتن دین و محکم ماندن در جامعه‌ای است که از همه طرف انسان را دعوت به بی‌دینی می‌کند و وسوسه‌ها و جذابیت‌هایش تمامی ندارد.
در کل کتابی است ساده و قابل فهم برای همه که می‌تواند گزینه ی خوبی هم برای هدیه دادن باشد. شخصیت‌های مثبت کتاب، آدم‌های متدینی هستند که باید در مقابل نیش و کنایه‌های اطرافیان ایستادگی کنند و بر عقیده‌شان پا بفشارند و به اصطلاح کم نیاورند. 
آدم‌های منفی داستان کسانی هستند که با توهین و تمسخر، عقاید و باورهای آدم‌های مثبت را به چالش می‌کشند و معمولاً حسادت عجیبی در وجودشان شعله می‌کشد. 
داستان‌ها سرراست و ساده و قابل پیش‌بینی‌اند اما با این حال آدم را وادار می‌کنند که بقیه‌ی داستان را دنبال کند و منتظر اتفاقات بعدی باشد.