یادداشت 🎭 🎬 محمد رضا خطیب 🎭📚

        حرص ، طمع ، حسادت و کینه 

گربه روی شیروانی داغ ، سومین اثری بود که از تنسی ویلیامز ، درام نویس بزرگ آمریکایی در باشگاه هامارتیا خوندیم. 
نمایشنامه ای که کاراکترهاش مصداق بارز صفاتی هستند که بالا نوشتم. 
ویلیامز قطعا یکی از بزرگترین نویسنده های قرن بیستم ادبیات نمایشی جهانه که همکاری هاش با الیا کازان ، کارگردان شهیر هالیوودی به این شهرت و افتخار بیش از پیش افزوده.  
یکی از مهم ترین آثاری که این نویسنده نوشته ، همین گربه روی شیروانی داغه.  اسمی که به خوبی برازنده این نمایشنامه و مخصوصا کاراکتر مارگاریته که بارها از زبان خودش بهش اشاره میشه. 

داستان ملودرامی، حول محور یک خانواده جنوب آمریکاست که بر سر مسئله ارث و میراث با هم اختلاف های زیادی دارند. کاراکترها بسیار واقعی نوشته شدند و شخصیت پردازی به خوبی انجام گرفته. داستان هم از انسجام خوبی برخورداره و شاید چیزی که کمی اذیت کننده ست ، مثل همه آثار نمایشی آمریکایی ، توصیفات بیش از حد نویسنده در توضیح صحنه هاست که گاهی ریتم نمایشنامه رو در خوانش از بین میبره . 
البته باید کمی به تنسی ویلیامز حق داد برای این که این نمایشنامه رو اساسا نوشته تا الیاکازان به روی صحنه ببره و ناچارا توضیحاتی در باب شخصیت ها و میزانسن های پیشنهادی داده. 
هرچی هست این نمایشنامه موفق میشه جایزه پولیتزر رو برای تنسی ویلیامز به ارمغان بیاره. 

شاید امروز با توجه به این که مسئله تمایل به همجنس در کشورهای غربی کاملا پذیرفته شده،  درام قضیه در اجرا خیلی درگیر کننده و جذاب نباشه اما برای ما انسان های این سر دنیا ، کاملا قبح ماجرا آشکاره و قضیه ای که بریک باهاش درگیره رو تا حدودی درک می کنیم. 
برای یک خونواده آمریکایی و اروپایی امروز مسئله تمایل به همجنس شاید راحت تر پذیرفته میشه تا سال ۱۹۵۸ و برای همین احتمالا این درام خیلی قابل درک نباشه و از لحاظ نگاهی تاریخی فقط جذاب باشه در حالی که این اتفاق در ایران همچنان همون نگاه ۱۹۵۸ آمریکاست و برای همین ما بیشتر با این درام ارتباط برقرار می کنیم. 
کاراکترها مدام باهم در حال بحث و جدل هستند و همه با هم مشکل دارن. پر از بغض و کینه و حسد و ناراحتی های تلنبار شده بر روی هم هستند و در مرز انفجارند. 
شاید فقط مادربزرگ کمی محبت و عشق در وجودش باقی مونده ، چیزی که در این خونواده خیلی وقته کمرنگ شده. 


گربه روی شیروانی داغ ، یکی از آثار برجسته نمایشی قرن بیستمه و برای شناخت زبان درام و زبان نمایش و قلم تنسی ویلیامز بزرگ خوندنش واجبه. 

⚜ از روی این نمایش ، اقتباسی سینمایی در سال ۱۹۵۸ به کارگردانی ریچارد بروکس و با بازی الیزابت تیلور و پل نیومن هم ساخته شده که دیدنش پیشنهاد میشه .

باز هم به تنسی ویلیامز بازخواهیم گشت...