یادداشت فائقه

        راستش من با امید خیلی زیادی به قلم آقای نبویان این کتاب رو شروع کردم
ولی خب به دلایلی خوشم نیومد.
خب اول از همه، بیشتر از اینکه کتاب حالت داستان‌گونه داشته باشه، صرفاً روایتِ راوی بود؛
یعنی اصلاً گرهی ایجاد نمی‌شه که شما رو ترغیب کنه ادامه‌ی داستان رو پیش ببرید.
فقط چند تا روایت کوتاهه که از یه شاخه به شاخه‌ی دیگه پریده و برای بنده جذب‌کننده نبود.
و دوم، مقادیر زیااااادی از کلمات قلنبه سلنبه استفاده شده بود که سواد کم من اصلاً ضرورت وجودشون رو نمی‌فهمه.
حس می‌کنم به خاطر تلاش در افزایش طنز داستان به‌کار گرفته شدن اما خب چندان موثر نبودن حقیقتاً.
 به شخصه تمایلی به خوندن جلدهای بعدی ندارم.
اما آقای نبویانِ درخشان همچنان برام یک الگو و اسطوره هستن و این نظرات من هیچ ارزشی دربرابر سواد و تجربه‌ی ایشون نداره.