یادداشت علی باقری

        این کتاب را هر کس بخواند می تواند تشخیص دهد که تنها لقبی که به نویسنده اش می نشیند«نخبه» است؛ آخر مگر میشود در سیصد و شصت صفحه مفاهیم پیچیده روانشناختی و جامعه شناسانه مثل خیانت، جبران، وجدان و عذاب وجدان، ترک وطن، دیدن حال بد وطن و مردمانت، همخون ناتنی طبقه‌ی اجتماعی و... را انقدر خوب و ملموس به مخاطب برساند؟ 
خالد حسینی کاری کرد که همه ی ما کسانی که این کتاب را خواندیم دلمان تنگ روز های خوش افغانستان شود، این که با هزاران کیلومتر دوری از وطنش توانست اثری خلق کند که همه جهانیان را همدرد با مردم افغانستان کند. 
این کتاب را به هرکسی که می‌خواهد حس همزادپنداری را تجربه کند و با هر قلم لبخند بر لبانش بیایید یا خشم بر دلش چیره شود و یا غم و افسوس بر قلبش بنشیند و به هرکس که می‌خواهد رمان خوب بخواند پیشنهاد میکنم.