یادداشت زینب صادق‌پور

        آشفته‌حالان بیداربخت مجموعه‌ای از آثار پیش‌تر منتشر‌شده‌ی ساعدی در مجلات و نشریات است که در قالب یک کتاب گردآوری شده‌است.
از ده داستان این مجموعه، چهار داستان به مسائل امنیتی و جاسوسی پرداخته‌است، دو داستان مرتبط با سربازی و سربازخانه داریم، دو داستان عاشقانه با شخصیت‌های غیرایرانی که اتفاقات آن خارج از ایران می‌گذرد و دو داستان دیگر که یکی ماجرای ماه‌عسل زوج جوانی است و دیگری مرگی کودکانه را در حاشیه‌ی شهر توصیف می‌کند.
با وجود اینکه داستان‌های این مجموعه کاملاً در یک سبک قرار ندارند اما تقریباً در تمام داستان‌های این مجموعه انسان تنها است و به تنهایی با مشکلات خودش دست‌وپنجه نرم می‌کند. از عاشق‌‌پیشه گرفته تا سربازوظیفه.
فضای خشن و اجباری سربازخانه به مذاق ساعدی خوش نمی‌آید و این انزجار در داستان‌های صداخونه و پادگان خاکستری خودش را نشان می‌دهد.
در داستان ای وای توهم! شاهد تنهایی انسان روشنفکر و آگاهی هستیم که حتی از جانب نزدیکانش نیز درک نشده‌است و با یک افترا رشته‌ی دوستی‌شان قطع می‌شود.
در داستان خانه باید تمیز باشد شاهد سفر ماه عسل زوج جوانی هستیم که برخلاف سایر شخصیت‌ها تنها به نظر نمی‌آیند اما ایشان نیز پیوند جدی‌ای با هم ندارند. در فکر و نظر به هم‌بستگی نرسیده‌اند. تنهایند.
به‌طورکلی انسان شهری از نظر ساعدی موجودی تنها است. دورافتاده از طبیعت و اسیر مناسبات اجتماعی.
البته هر داستان هسته‌ی مرکزی و روایی جداگانه‌ای دارد و تنهایی مثل رشته‌‌ی تسبیح داستان‌های این مجموعه را به هم می‌پیوندد.
شیوه‌ی روایت و شخصیت‌پردازی‌های ساعدی، داستان‌های این مجموعه را خواندنی کرده‌است.