یادداشت مرضیه‌بانو

        اهمیت و جایگاه سعدی  و کتاب‌هایش را از کودکی و از دوران مدرسه می‌شناسیم، پس خیلی نکته‌ای برای گفتن در این باب نمی‌ماند؛ اما از تجربه شخصی خودم در خواندن این کتاب چند نکته می‌توانم بنویسم:   

یک- خواندن بوستان را حوالی خرداد امسال آغاز کردم. روزهای انتخابات بود و داوطلبان انتخابات در حال مناظره. یادم است با خودم فکرهای عجیبی می‌کردم مثلا کاش می‌شد یکی از ملاکهای شورای نگهبان برای احراز صلاحیت، میزان آشنایی داوطلبان با باب اول بوستان باشد؛ همان بابی که عنوان آن «در عدل و تدبیر و رای» است. یا مثلا می‌شد سعدی زنده باشد و داوطلب انتخابات بشود و من با افتخار هشتگ بزنم #رای_من_سعدی. کسی که بتوانم از کاردانی و درایتش مطمئن باشم. ولی  حتی اگر کاری برای بهبود اوضاع از دستش بر نمی‌آمد دست‌کم از احترام و ادب و کلامش حظ می‌کردم... 

دو- قصدم این بود که از بوستان شبی یک صفحه بخوانم و تا پایان سال تمامش کنم اما وقتی شروع کردم بعضی شب‌ها بیشتر خواندم و بعضی شب‌ها اصلا نخواندم و به هر حال زودتر از زمانی که تصور می‌کردم تمام شد.  

سه- سعدی دو ویژگی بارز دارد (که شخصا به پرورش هر دو آنها در وجود خودم نیاز دارم)؛ هم بسیار منطقی، سنجیده، کاردان و خردمند است، هم نازک اندیش و لطیف و پرمهر.  

چهار- سعدی دل را زنده می‌کند و به نظرم این از باب حکمتی است که در کلامش نهفته است. کتاب‌های سعدی را نه یکبار که باید بارها و بارها بخوانم، اگر عمری باشد.