یادداشت -اخگر
3 روز پیش
کتاب "تقصیر باران نیست" رو تموم کردم. واقعا کتاب قشنگ و پرمفهومی بود. خیلی تونستم با شخصیت دلسی همذات‌پنداری کنم و خودم رو در اون ببینم. این کتاب نشون میده تغییرات توی طوفان‌های زندگی شکل میگیره. دوستی واقعیه که در سختی و ناراحتی کنارت باشه باهات همدردی بکنه. خانواده‌ی واقعی آدم کسایین که همیشه در کنارت باشن و بهت عشق بورزن؛ شاید بعضی افراد خونی خانوادت نباشن ولی از صدتا خانواده میتونن برات عزیزتر و مفیدتر باشن. شخصیت‌پردازی و فضاسازی خوبی داشت. دلم می‌خواست برم کِیپ کاد اونجا کنار ساحل فقط راه برم و غرق در افکارم بشم. این کتاب رو ۵ سال پیش خریده بودم و نخونده بودمش. وقتی خوندم گفتم چه کتاب قشنگی رو از دست داده بودم. این کتاب رو به کسایی که احساس تنهایی میکنن پیشنهاد میکنم بخونن.🌊
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.