یادداشت مریم مهدی زاده

        آخرین نشان مردی، اثر دیگری از خالق مجموعه آبنبات هاست.
داستان آخرین نشان مردی مثل مجموعه آبنبات ها در دل یک خانواده شکل گرفته است. خانواده ای گرم و صمیمی که روزهای تلخ و خوش زندگی را در کنار هم می گذرانند. 
تفاوت اساسی این کتاب با مجموعه آبنبات ها شوخی های تقریبا تمیز آن است. در مجموعه آبنبات ها با شوخی های بی ادبانه و جنسی زیادی رو به رو بودیم و همین موضوع آن مجموعه را بسیار خنده دار تر کرده بود ولی از آن شوخی ها در این کتاب خبری نیست.
به نظرم بر خلاف آبنبات ها می شود این کتاب را به دیگران هم توصیه کنم تا بخوانند.
برایم جالب است بدانم نویسنده ای که می تواند تمیز شوخی کند و طنز تقریبا عفیفی از کار در بیاورد و در دل داستان پیش ببرد، چرا اصرار به شوخی های خارج از ادب دارد.