یادداشت محمدجواد کربلایی

        این کتاب در اصل برای مخاطبی نوشته شده که اهل پژوهش‌های دینی و مشخصاً فقهی است. اما برای دیگران هم خالی از فایده نیست. تقریباً نیمهٔ اول کتاب، برای همهٔ مخاطبان مفید است. این نیمه، مخاطب را ترغیب می‌کند به فرهنگ قرض‌الحسنه. اما نیمهٔ دوم، به‌طور مشخص‌تری برای مخاطب اهل فقه نوشته شده است. این نیمه به مخاطب عادی، کمکی نمی‌کند. چرا که مخاطبِ غیرفقیه که شامل بیشتر مخاطبان می‌شود، برای مسائلی که در این نیمه مطرح شده، در نهایت باید به رسالهٔ مرجع‌تقلید خودش مراجعه کند. اما این نیمهٔ دوم، دست‌کم از این باب برای مخاطب عام مفید است که با مسائل فهقی این حوزه آشنا می‌شود. فارغ از اینکه پاسخ این مسائل چیست، همین آشناییِ صرف با آن‌ها، مزیّت خوبی برای این کتاب است. اما باز هم تأکید می‌کنم که با توجه به اختلاف‌های فقها، نتیجه‌گیری‌های فقهی این کتاب نمی‌تواند ملاک عمل برای ما باشد. ملاک عمل برای ما مخاطبان غیرفقیه، تنها فتواهای مراجع تقلید است. به هر حال، کتاب خوبی بود و بنده از آن بهره بردم.