یادداشت مرضیه حق خواه

        فقط می‌توانم بگویم خیلی غم انگیز بود. همیشه اسم عمو تام را بین شخصیت‌های کتاب‌های کلاسیک می‌شنیدم و بدون اینکه داستانش را بدانم همیشه محبتی عمیق در قلب خود به او احساس می‌کردم. 
با شروع کتاب نگران بودم نکند با اتمام کتاب، عمو تام آن شخصیت محبوب از آب درنیاید. بعضی جاها حتی خیلی دلواپسش شدم. دلواپس روحش.  دلواپس ایمانش...
و در نهایت کتاب را با یک رضایت درونی بستم. رضایت از اینکه عمو تام در قلب من عزیزتر شد. حالا دیگر می‌دانستم چرا ندیده و نشناخته این قدر در نظرم بزرگوار بوده است...
عمو تام تا ابد در قلب من می‌ماند.