یادداشت حسنیه صالحان

        این روزها توی خواب و بیداری ترکمن شده ام. موسیقی ترکمن گوش می دهم و مدام یاد آن عصر بهاری می افتم که کنار دریا، روی تخت نشسته بودیم و توی استکان های کمر باریک چای ذغالی می خوردیم و گوش سپرده بودیم به صدای تار مرد ترکمنی که لا به لای صدای امواج گم می شد...
این روزها مدام قلم زیبای نادر ابراهیمی را ستایش می کنم و به تمام زحماتی که برای نوشتن این سطور کشیده است غبطه می خورم....
این روزها دلم می خواهد باز هم قلم بدست بگیرم، کاغذ سیاه کنم تا شاید روزی من هم بتوانم داستانی چنین ماندگار خلق کنم....