یادداشت آروشا دهقان

        بعضی کتاب‌ها هست که در بهترین زمان به دست آدم می‌رسه و برای همین خواندنشون خیلی دلچسبه.
این کتاب از همون‌ها بود. 
در بهترین زمان چاپ شد و به دستم رسید؛ درست وسط تحقیقاتم درباره‌ی پایان دوره‌ی ساسانی از شیرویه تا یزدگرد.
اما پیشنهاد من به خوانندگان کتاب:
برای این که بهتر متوجه بشید چه خبره، بهتره که همزمان با خواندن این کتاب، کتاب افول و سقوط شاهنشاهی ساسانی از پروانه‌پورشریعتی رو هم بخوانید.
و اگر می‌خواید بیشتر لذت ببرید، داستان رو اول از روی متن شاهنامه بخوانید و بعد چکیده‌ی منثورش رو از روی این کتاب ببینید.
.
تنها نقدی که به این کتاب دارم اینه که گاهی حس می‌کردم نویسنده بی‌طرف نیست‌. یعنی مثلا اگر منبع ایکس یک جایی کمبودی در نقل داشت این کمبود به حساب نویسنده‌ش بود ولی اگر شاهنامه کمبودی داشت، فردوسی کاملا امانت‌دار بود و بی‌تردید منابعش (خداینامه و ابومنصوری) کمبود داشتند.