یادداشت زینب هادی

        شنیدم در حدیثی آمده: شهادت اجل کسی را جلو نمی‌اندازد
یعنی قرار بوده محمدهادی ذوالفقاری در همین سن ۲۶سالگی بمیرد، با اسهالی یا ترقه‌بازی شب چهارشنبه سوری، یا با وطن‌فروشی و هزاران نوع مرگ زرد و قهوه‌ای
اما محمدهادی مرگ سرخ را انتخاب کرد
نوع رفتنش را خودش انتخاب کرد و رقم زد
شهیدانه زیست، تا با شهادت برود
علی‌وار کار کرد، علی‌وار در راه خدا بخشید و خرج کرد، در کنار علی ماندگار شد

محمدهادی یک انسان بسیار عادی بود. مثل بقیه. تنها تفاوت او، عمل دقیق به دستورهای دین بود.
ارادت شدید به ولایت فقیه 
بذل و بخش بسیار مال در راه رضایت خدا
آن هم مال به‌دست‌آمده از راه حلال و کسب و کار و تلاش
علاقه و ارادت به اهل‌بیت و شهدا
ویژگی‌های بارزی بود که درباره این شهید فهمیدم
محمدهادی نازپرورده نبود، پرتوقع و زبان‌دراز و دائم‌النق و ناله مثل بسیاری از هم‌نسلانش نبود
محمدهادی زحمتکش بود و طرفدار پابرهنگان
آب لب و لوچه‌اش آویزان برای غرب و غرب‌پرستان نبود
راهشون پررهرو