یادداشت محمد مهدی فتحی

        در غم و غصه نداری
چجوری در اوج دارایی که به اون واقف نیست بر زمین زده میشه
تراژدی پشت تراژدی و غم پشت غم
و زندگی که با کورسوی امید ادامه پیدا می کنه
آیا به جایی میرسه؟

بعضی از تراژدی های که در زندگی سپری می کنیم بخاطر خودمان نیستن بلکه بخاطر تصمیمات عزیزانی که بیش از همه دوستشان داریم رخ می دهند

و این تصمیمات غلط هم عزیز را بد مزاج و  گوشت تلخ می کنند و هم زندگی را

و این عزیزان با آن همه اشتباه و گوشت تلخی باز هم عزیزند و گرامی
حال چه می شود اگر دانه دانه شروع به ترک ما کنند
ترک کردنی که این انسان اجتماعی را مجبور به انتخاب جایگزینی می کند
و چه خواهد شد اگر در این چاه غم و نداری که با پرتویی از امید و جوهر محبت هنوز آب دارد مجبور شوی که زندگی به عزیز و بی محبت را فدای زنده ماندن کنی