یادداشت عمو حسام

        این کتاب رو یه دوستِ عزیزی برام آورد و بهم قرض داد در عوضشم منم عاشقانهٔ آرام نادر ابراهیمی رو دادم و این تجربهٔ باحالی بود برای منی که تاریخ ایران باستان رو علاقهٔ چندانی بهش نشون نمیدادم😅😃
کتاب باحال و جالبی بود.. حقیقتش قبل این یادداشت به این فکر می‌کردم که چقدر من بی‌انصافی کردم تو نظر قبلیم..
وقتی فکرشو می‌کنم می‌بینم تجربهٔ سختی باید باشه که تاریخ رو روایتگری کرد و از اون داستانِ عاشقانه و ماجراجویانه‌ای درآورد..داستانِ ماجراجویانه و جالبی داشت که وادارت میکرد کتابو دستت بگیری و ببینی آخرش چی میشه.. پایان عاشقانه‌ش هم حس خوب و مثبتی به مخاطب میداد.
اما بنظرم جا داشت بین متون مفاهیم فلسفی و زیبایی رو داشته باشیم..بودا ولی کم بود..
مثلاً شما عاشقانهٔ آرامی رو که نادر ابراهیمی داره مقایسه کنید با یه کتاب دیگه..توی عاشقانهٔ آرامِ نادر ابراهیمی خط به خط که میری جلو یه مفهوم و یه اخلاق پسندیده و یه جملهٔ مفهومی دیده می‌شد.

ولی خب من میذارمش به حساب اینکه نویسنده کارِ سختی داشت توی روایتگری تاریخی و بخاطر همین فقط نیم نمره کم میکنم از نمره‌ای که به کتاب میدم.

مشتاقانه میخوام برم سراغ جلد دومش و تهیش کنم..

ممنون از خانم آروشا دهقان بابت کتابای باحالی که زحمت نویسندگیش رو کشیدن:)