یادداشت مصطفی پورمحمدی

        یکی از تاثیرگذارترین کتابهایی که خوانده ام. تجربه خواندنش لذت  بخش و در عین حال سهمگین بود.  کتاب، متن پخته و فشرده و در عین حال روانی دارد.  ترجمه استادانه و دقیق خانم شمس و چاپ با کیفیت نشر برج بر لذت خواندن می افزاید. 
نویسنده ایده اصلی کتاب را با ظرافت در تار و پود کتاب بافته و آرام آرام خواننده اش را با خودش همراه کرده. کتاب ترکیبی است از جغرافیا و حقوق و تاریخ واخلاق و فلسفه. ترکیبی متوازن و خوش خوان. در عین حال خواندن کتاب  تمرکز زیاد میطلبد. 
 اینکه هانا آرنت از اردوگاههای مرگ فرار کرده و به فرانسه و سپس امریکا رفته، و بعد به اسراییل خوانده شده تا این گزارش ها را از جلسات طولانی دادگاه آیشمن برای نیویورک تایمز بنویسد، و بالطبع باید بر احساسات خویش غلبه میکرده تا این گزارش چیزی شود که امروز ما میخوانیم، چیزی است 
که در طول خواندن کتاب نمیتوانستم فراموشش کنم. 
کتاب در فصل آخر، به بررسی ریشه های جرم شناسانه حکم آیشمن میپردازد. جایی که میان «تبعیض»، «اخراج» و «نسل کشی» تفکیک قائل میشود و دومی و سومی را ذیل عنوان کلی «جنایت علیه بشریت»  طبقه بندی میکند. جالب است که همانجا اشاره میکند لایحه مبارزه با نسل کشی هرگز در اسرائیل به تصویب نرسید. 
از مهدی شاهمردی ممنونم که این کادوی دوست داشتنی را روز تولد ۳۵ سالگی به من داد.   
 خواندنش خیلی طولانی شد. اما بالاخره امروز تمام شد.