یادداشت احلی احسنیان

        هرچی بیشتر توی بحر موسیقی کلاسیک میرم و خودم رو غرق میکنم، به جاهای جدیدتر و عمیق‌تری میرسم. 
اریک امانوئل اشمیت نویسنده‌ی موردعلاقمه اما اسم این کتابش رو نشنیده بودم! چندروز پیش کلاس پیانو داشتم و معلمم چندتا کتاب بهم پیشنهاد کرد، این کتاب رو که داد بهم خیلی حس عجیبی داشتم. از این که چجوری هربار بهم ثابت میشه که کتاب‌ها منو پیدا میکنن نه من اون‌هارو:)
تا رسیدم خونه شروع کردم به خوندنش.
داستان از این قراره که اریک امانوئل اشمیت توی ۱۵سالگی دیگه دلیلی برای زندگی کردن نمیدیده و تصمیم داشته خودش رو بکشه. تا این که موسیقی موتسارت جوری دیدش رو به زندگی عوض میکنه که منصرف میشه. این کتاب هم نامه‌هاییه که در دوره‌های مختلف زندگیش به موتسارت نوشته.
شاید موتسارت آهنگساز کلاسیک موردعلاقم نباشه، ولی این کتاب واقعا با دید عمیق و درست و واقعا در شان آثارش نوشته شده بود.
بیشتر از این نمی‌نویسم، خوندن این کتاب واجبه:))