یادداشت محمدجواد قیاسی

        مجموعه‌ی «اقلیت» فاضل نظری، دفتر شعری است که صدای انسانی تنها را در میان هیاهوی جمع به گوش می‌رساند. این کتاب پر از سطرهایی ساده و صمیمی است که با ظرافت تصویر و ایهام، پرسش‌هایی عمیق درباره‌ی عشق، ایمان، تنهایی و امید مطرح می‌کند. اقلیت نشان می‌دهد که گاهی تنها بودن، نه ضعف، که قدرت است و ایستادن در برابر اکثریت، راهی برای یافتن حقیقت و خویشتن.

با این حال، مجموعه خالی از ضعف هم نیست. تکرار برخی مضمون‌ها و تصاویر در شعرهای مختلف، هرچند انسجام فکری ایجاد کرده، گاه حس یکنواختی و مشابهت بیش از حد می‌دهد. ایجاز زبانی شاعر، که نقطه قوت اوست، در بعضی شعرها باعث سطحی شدن معنا شده و شعر را تا مرز شعار پیش برده است.

با همه‌ی این‌ها، اقلیت همچنان مجموعه‌ای تأمل‌برانگیز و اثرگذار است؛ کتابی که هم برای مخاطب عام جذاب است و هم برای دوستداران شعر معاصر قابل تأمل. این دفتر، صدای اقلیت را بلند می‌کند و یادآور می‌شود که حتی سکوتی در پس جمع، می‌تواند پرطنین و ماندگار باشد.