یادداشت نرگس خالقی

        الیزابت لرد یک نیوزلندی ــ انگلیسی است که از فلسطین نوشته است. 
رمان نوجوانی با شخصیت اصلی پسری دوازده ساله: کریم، ساکن رام‌الله در کرانه‌ی باختری.
همان صفحه‌ی اول کریم را می‌بینیم، که قلم دستش گرفته و هدف‌های زندگی‌اش را می‌نویسد. مثل: «مخترع اسیدی خیلی قوی که فولاد تانک‌های اسرائیلی را آب کند.» یا «بهترین فوتبالیست دنیا حتی اگه شده تو رویاهام»
بعد قلم توی دستش تاب می‌خورد و فکرش روی دهمین هدف قفل می‌شود. هدف آخرش را خودش هم نمی‌داند. داستان قرار است، مانع و کشمکش جلوی پای کریم بچیند، کریم با خود خودش روبه‌رو شود و هدف دهم‌ش را کشف کند‌.
نویسنده اما موفق نیست. داستان پی‌رنگ قوی ندارد. حوادث جان‌دار و دنباله‌دار اتفاق نمی‌افتند. داستان به روزمرگی می‌افتد و کشش و تعلیقِ ماجرا می‌میرد. 
از خانم لِرد انتظار نوشتن رمانی با زمینه‌ی مقاومت و ظلم‌ستیزی نداشته باشید. نویسنده تمام تلاشش را کرده که فضا را سمت صلح و دوستی ببرد. زندگی مسالمت آمیز. هرچند آش اسرائیل آن‌قدر شور هست که از دست نویسنده هم کار زیادی برنیامده است.
برای اولین مواجهه نوجوان با مسئله‌ی فلسطین کتاب خوبی نیست. ناراحت‌کننده است و در عین‌حال بعد از خواندنش احساس حقارت و ترس به حس عزت و شجاعت می‌چربد.