یادداشت محمدامین اکبری

        به نام او

مدتیست که به خواندن ادبیات پلیسی علاقمند شده ام و چندین و چند کتاب تا به حال مطالعه کرده ام در این حوزه و به نظرم خواندن ادبیات پلیسی در عین این که یکی از تفریحات غیرقابل جایگزینه در مواردی که این آثار از لحاظ ادبی هم با ارزش باشند مخاطب بی واسطه با ذات ادبیات مواجه میشه و این امر مهمی ست و اصلا نباید ادبیات ژانر به خصوص ادبیات پلیسی رو دست کم گرفت. به واقع نوشتن رمان جنایی خوب نه تنها اسان تر از باقی گونه ها نیست که اگر نیک بنگریم به مراتب مشکلتر است.
باری زمان آن بود که با بزرگ ادبیات پلیسی روبرو شوم: آرتور کانن دویل و مخلوق بینظیرش شرلوک هولمز

و این اولین کتاب از چهارگانه داستانهای هولمز به ترجمه کریم امامی بود که خواندم
شش داستانی که هرچند از فرمی ابتدایی (به فراخور پیشتاز بودن کانن دویل و زمان نگارش داستانها) برخوردار بود ولی از ابداعات و تعبیه نکات ظریف و هیجان انگیزی بود  که هر داستان را خواندنی میکرد و مهمتر از همه شخصیت چند وجهی و دوست داشتنی هولمز

خلاصه سعی میکنم تمام کتابهای این کاراگاه دوست داشتنی را بخوانم و با شما رفقا به اشتراک بذارم