یادداشت ریحانه

        روایت بسیار قوی است هم از لحاظ ادبیات و انتخاب واژه، هم تصویر سازی آن
نویسنده از ابتدا اصرار دارد که آدم این مناسک نیست و فقط به اصرار مادرش آمده است، تا جایی که این رفتار به قول خودش روشنفکر مآبانه‌اش توی ذوق می‌زند ولی خواننده باید صبور باشد که آخر کتاب بالاخره آن عشق و شور و حرارتی که ذاتی خاک کربلا و تربت حسین(ع) است در راوی نمود پیدا می‌کند.