یادداشت راضیه.الف

        📌بازنویسی هوشمندانه یک افسانه ی کهن عامیانه ی اروپایی به نام «ریش آبی» که دعوت به تفکر درباره شر، کنجکاوی، حریم خصوصی، مسئولیت و اخلاق می کند.📌

با آملی نوتومب از طریق گزارش های خانم فهیمه حدیدی(@fahime_hadidi) آشنا و مشتاق خواندن آثارش شدم. به پیشنهاد خانم حدیدی ریش آبی را به عنوان اولین کتاب انتخاب کردم:

ساتورنین(دختری ۲۵ ساله) به دنبال آگهی اجاره خانه ارزانی در پاریس، راهی خانه ای مجلل میشود. داوطلبان دیگر، همه زنانی شیک پوش هستند که نه برای اجاره، بلکه برای دیدن صاحبخانه(دُن المیریو) آمده اند. اما چه چیزی این زنان را برای دیدن این مرد به آنجا کشانده؟
دُن المیریو اشراف زاده ای مرموز است که هر ۸ زنی که قبلا با او همخانه بودند ناپدید شده اند....

کتاب بیشتر بر پایه دیالوگ هایی کوتاه و ضربتی بین شخصیت ها پیش می رود. ریتم تند و حجم کم آن باعث شده تمرکز روی ایده ها و گفتگو ها بیش از توصیف شخصیت ها و فضاسازی باشد. (به نظر من این نه نقطه ضعف، که از ویژگی های سبک کتاب است)

اثری جنایی است، تقریبا بدون هیجان و خشونت مستقیم، اما گاه با اتفاقاتی عجیب؛ و در پی حل معمای آن ۸ زن، کاوش زندگی دُن المیریو، و سرنوشت ساتورنین است.

آملی به ما نشان میدهد که افسانه های گذشته میتوانند بستری باشند برای بیان مفاهیم مدرن و یا حتی بازتعریف نکات اخلاقی ای که از آنها نتیجه میگرفتند: مثلا اگر در افسانه اصلی کنجکاوی زیاد نکوهیده میشد، در کتاب املی، کنجکاوی و هوش و ذکاوت، ابزاری برای دستیابی به حقیقت و پیشگیری از فاجعه است.



❌❌❌شاید اسپویل❌❌❌

دُن المیریو شخصی است آرام و به ظاهر عادی که با مکالماتش با ساتورنین به بخش هایی از عقاید و زندگی اش پی می بریم. او خود را عامل شر نمی داند و وضعیت زنان گذشته را نتیجه اعمال خودشان و «دیدن راز» ذکر میکند. با پرداخت طلا به کشیش، آمرزش را برای خود می خرد و سالها به همین منوال زندگی کرده است.

ساتورنین هم شخصیتی عجیب دارد. به وقایع خطرناک جذب شده و به دنبال حل معماست، اما کمی زیادی خونسرد با وقایع کنار می آید و به هم خانه بودن با دن ادامه میدهد تا.‌‌..