یادداشت

        #معرفی_کتاب_وقتی_اثر_هنری_بودم
#اریک_امانوئل_اشمیت
▪️«#وقتی_اثر_هنری_بودم» درباره‌ی زندگی یک جوان افسرده است که پس از بارها خودکشی ناموفق، سرانجام، راه مطمئن و بی‌ردخوری را برای خودکشی پیدا کرده است. این مرد که تا مدت‌ها در رمان، بی‌نام است، سر بزنگاه خلاصی از فلاکت خود، با مرد مزاحمی برخورد می‌کند که با وسوسه، او را حداقل ۲۴ ساعت از تصمیمش منصرف می‌کند. بعدها می‌فهمیم که این مرد، تازیو فیرلی، برادر کوچک‌تر و زشتِ برادران فیرلی است که در شهر، به زیبایی، ثروت و قدرت شهره‌اند و برای خاموش کردن حس حقارت، دنبال خودکشی بوده است. مرد مزاحم، نقاشی بزرگ، ثروت‌مند و مستبد به نام زئوس پیتر لاماست که تازیو را متقاعد می‌کند به جای اتمام زندگی پوچ خود، انسانیت را رها کرده و کالبد خود را به زئوس تقدیم کند. هدف زئوس از چنین معامله‌ای، تبدیل یک انسان زنده (در ظاهر) به یک اثر هنری است! به این شکل که می‌خواهد با تغییرات اساسی، از روی تازیو، یک مجسمه‌ی زنده و خارق‌العاده بسازد!!!

▪️نویسنده معتقد است که کتاب را با الهام و وام‌گیری از نمایش‌نامه‌ی «#فاوست» اثر #یوهان_ولفگانگ_فون_گوته نوشته است و بسیاری از منتقدین هم چنین وابستگی‌ای را در نثر کتاب، عیان می‌دانند. وقتی اثر هنری بودم، رمانی با حجم متوسط (در حدود دویست صفحه) با زمینه‌ای فلسفی است که در پیرنگ اصلی خود به ماجرایی فانتزی از زندگی یک انسان می‌پردازد و می‌توان آن را در دسته‌ی کتاب‌های #سوررئالیستی (#فراواقع‌گرایانه) طبقه‌بندی کرد.

🖇️این کتاب دومین اثری بود که از #اشمیت خوندم. ابتدای کتاب وقتی متوجه شدم که سبک کتاب رئالیسم جادوییه ،کمی برای خوندن مردّد شدم؛ اما داستان از همان ابتدا بسیار ظریف و ساده پیش رفت و اشمیت چنان با مهارت و زبردستی از عنصر خیال بهره گرفته بود که در بسیاری مواقع درهم‌تنیدگی عناصر واقعی و خیالی،تشخیص آنها را ناممکن می‌ساخت. در طول داستان همراهی مخاطب با شخصیت اصلی  به حدّی تنگاتنگ است که نمیتوان کتاب را لحظه‌ای بر زمین گذاشت،اصلاً مگر مخاطب میتواند نسبت به سرنوشت او بی‌تفاوت باشد ؛سرنوشتی که چندان بی‌شباهت به سرنوشت انسان امروزی نیست؛ با همان دغدغه‌ها .

🔻این کتاب نسبتاً کوتاه (۲۲۳ صفحه‌ای) و قابل تأمل را بخوانید و لذت ببرید حتّی اگر تا به حال کتابی از این نویسنده نخوانده اید.

🌿شروع:۲۱ خرداد ۱۴۱۰
پایان:۲۲ خرداد ۱۴۰۱🌿