یادداشت عین جوادزاده

        رویای عمو جان از اون کارای داستایوفسکیه که بیشتر حالت تمرینی داره تا یه شاهکار مثل «جنایت و مکافات». کتاب با طنز تند و تیزش، اشراف روسیه رو مسخره می‌کنه و نشون می‌ده چطور توی شهرای کوچیک، همه دنبال ظاهرسازی و شایعه‌پراکنی‌ان. ماریا الکساندرونا یه مادر بلندپروازه که انقدر به پول و مقام چسبیده که حتی آبروی دخترشو گرو می‌ذاره. ولی شخصیتا خیلی عمیق نیستن، بیشتر شبیه تیپ‌های طنزن تا آدمای واقعی. پایانش هم به جای اینکه آدمو تکون بده، یه لبخند تلخ رو لب‌هات میاره و تموم می‌شه. با این‌همه، کتاب ارزش خوندن داره، چون یه جورایی داستایوفسکی داره تمرین می‌کنه تا بعداً شاهکاراشو بنویسه. اگه دنبال یه طنز روسی بامزه‌ای که پشتش نقد اجتماعیه، این کتاب خوبه؛ ولی اگه دنبال فلسفه سنگین یا درام پرهیجان هستی، ممکنه ناامیدت کنه.

 من بهش ۳ از ۵ می‌دم.
نمره من از ۵ به طور تک بعدی ؛
داستان: ۳.۵ – سرگرم‌کننده ولی ساده.
شخصیت‌پردازی: ۲.۵– به عمق آثار بزرگ‌تر داستایوفسکی نمی‌رسه.
فلسفه و پیام: ۳.۵ – نقد اجتماعی خوب، اما نه خیلی عمیق.
تأثیرگذاری احساسی: ۲.۵ – بیشتر خنده تلخ تا همذات‌پنداری.
سبک نگارش: ۳.۵ – نثر روان و طنز گزنده.