یادداشت الهه عباسپور

        سر جمع خواندنش یک و نیم ساعت از وقتم را هم نگرفت. و خب، سوسک! چه چیزی بهتر از این در برابر دنیایِ مکانیکی فلج‌کننده؟ آدم بخواهد اولِ صبح، به جای فکر کردن به بندهای روی شکمش و چهار دست و پای جدیدش، با این درگیر شود که حالا چه‌طور برود سرکار و به رئیس رؤسا توضیح بدهد شرایط بغرنج بوده وگرنه نیروی بی‌مسئولیتی نیست، و این وسط خانواده هم دیگر "خانواده" نباشد؛ همان بهتر که سوسک شود و بمیرد! نه؟