یادداشت فاطمه
1403/9/4
4.3
28
کتاب "هواتو دارم" خاطرات زندگی مشترک شهید مرتضی عبداللهی
از اون دست کتابهایی که نسبتا راحت خونده میشن، به دور از تکلف و بزرگنمایی...
داستان با خوابی که همسر شهید دیدن شروع میشه، و بعد بحث ازدواج و تعریف خاطرات و در آخر شهادت🖤
اگر قرار بود به محتوای کتاب، فارغ از همه نکات مد نظرم امتیاز بدم، قطعا ۵ستاره هم جوابگو نبود. قطعا در مورد مقام شهید و زندگی ایشون بنده در جایگاهی نیستم که بخوام امتیاز بدم.
ولی در مورد این کتابی که جناب آقای نویسنده به چاپ رسوندن، بنظر من حتی ۱ستاره هم زیاده.
روایت‌های کتاب به قدری شلخته و درهم هست که منو واقعا کلافه می‌کرد. اضافه گویی های بیجا، پرش‌های گاه و بی‌گاه از موضوعی به موضوع دیگه بیشتر این حس رو به من القا می‌کرد نویسنده تلاش خاصی برای به کاغذ آوردن خاطرات همسر شهید نکردن. از نظر من این کتاب حق مطلب رو ادا نکرده.
در کل این کتاب رو به عزیزانی که نیاز به آشنایی با روحیات شهید دارند، پیشنهاد می‌کنم.
و سوال پایانی:
- چطور شد که کتاب‌های زندگی نامه شهدا اینطور محدود به خاطرات بعد از ازدواج و روایت‌های همسر شهید شدن؟
(0/1000)
نظرات
1403/9/4
ممنون که مینویسی🩵 یکی از نکاتی که استادمون میگفتن این بود که چرا زندگی نامه شهدا رو محدود می‌کنید؟ شما میتونید اسم خاطراتی از زندگی شهدا یا شهدا به روایت همسر رو استفاده نکنید داستان زندگی بنویسید (داستان بنویسید) قدری تخیل وارد داستان کنید (نه اینکه شهید رو تحریف کنید) اتفاقات رو جذاب تر و با جزئیات بیشتری شرح و بسط بدید حتی جزئیات اضافه کنید
1
1403/9/4
مرسی که تشویقم می‌کنی همیشه 🫶🏻 دقیقا، چقدر جای اینطور داستان‌ها خالیه، همش محدود شده به روایت همسر. ولی مگر غیر اینه که پدرومادر بودن که مسیر رو به فرزندشون نشون دادن؟! همینقدر که پای صحبت های همسر میشینن، همونقدر هم وقت برای پدرومادر بذارند، بعدش داستان رو بنویسند. و وقتی خانواده تایید کنند، یعنی روایت هم روایت کاملی بوده و تحریف نشده.
5
1
1403/9/4
دقیقا، منم موافقم. بزرگنمایی بیش از حد. فقط به خاطرات مثبت می‌پردازند و از گفتن یکسری چیزها اجتناب میکنند. ولی در کل خلا دوران کودکی و نوجوانی رو من توی این زندگی‌نامه ها حس می‌کنم. بنظرم ایام نوجوانی که ایام شکل گیری اعتقادات و عواطف هست خیلی مهمه. میدونی تو ذهنم یه چیزی مثل مستند عابدان کهنزِ که اونقدر حس خوب نوجوانی شهید صدرزاده رو به تصویر کشیدن. ولی خب تبحر نویسنده اینجا مشخص میشه، وقتی که بتونه روایت ها رو به هم ربط بده و کتاب رو از حالت گزارش و خاطره نویسی دربیاره. @zahra_rsd
1
1403/9/4
کل حرفم اینه که؛ نزدیکان اون شهید، الان که به گذشته نگاه میکنند اصلا متوجه ویژگی بدی نمیشن و به نظر من کاملا طبیعیه.. انقدر دلتنگ و پر از عاطفه و عشق هستن که اگر موردی هم بوده فراموش کردن و اصلا به چشمشون نمیاد.. نویسنده خیلیییی باید زحمت بکشه تا اینارو بتونه بیان کنه! تازه وقتی بیان میکنه باید ببینه مثلا اون همسر شهید اجازه میده همچین مطلبی درمورد همسرش چاپ بشه؟ بعد دوباره در سازمان مربوطه باید ببینن اجازه چاپ میگیرن یا نه🤦♀️ به نکته زیبایی اشاره کردی اصلا یادم نمیاد کتابی خونده باشم که دراین حد به دوران نوجوانی و بلوغ پرداخته باشه :) عابدان کهنز قشنگ بود؟ خب متاسفانه من اصلا همچین نویسنده ای یافت نکردم👩🦯 کتابهایی که خود شخصیت زنده هستن و داستان زندگیشون رو گفتن همیشه خیلی برای من متفاوته، چون اغلب به همه چیز پرداختن.. @fateme_b
1
زهرا رستاد
1403/9/4
0