یادداشت حامده بهجتی

        ایده کتاب را دوست داشتم . اینکه نوجوان بخواد به دنبال یافتن با حتی ساختن هویت خودش باشه.
روابط بین دایی و خواهر زاده و عمو و برادرزاده جالب و صمیمی بود.
اینکه آدمها در زندگیهاشون ممکنه اشتباهاتی داشته باشند که تا وقتی ندونیم چی هستند اون آدمها برامون مثل فرشته می‌مانند.
ولی واقعیت  در روابط آدمها چیز دیگه ای هست 

ولی چند تا نکته بود که به نظرم کتاب را کمی چالشی می‌کرد
کتاب برای گروه سنی ۱۲ سال به بالاست و شخصیت اصلی کتاب ۱۷ ساله هست که قطعا دغدغه ها و مشکلات این دو گروه سنی کاملا متفاوته.
تو کتاب بحث عشق و دوستی نادرستی ، خیلی واضح مطرح میشه که واقعا برای گروه سنی ۱۲ و کمی بیشتر  این  موضوع مساله  نیست و به نظرم جای مطرح کردن این موضوع برای این رده سنی بچه ها نیست.

تو کتاب میخواست هر آنچه که در حالات روحی شیدخت تاثیر منفی داشته ریشه یابی و حل بشه.
بحث ترس از آتش که به واسطه از دست دادن پدرش در پلاسکو بوده را حل کنه و آتشی در کارگاه عمو ایجاد میشه که تنها قهرمانش میتونه شیدخت باشه . 
میشد که به دنبال حل همه چیز نباشیم.