یادداشت سامان

        نه داستان کوتاه که داستانهای ابتدایی حول محور عشق میگردند و هر چه به پایان مجموعه نزدیکتر میشیم داستانها رنگ و بوی اجتماعی و سیاسی به خود میگیرند.معروف ترین داستان این مجموعه،شرق بنفشه است.عشق میان ذبیح و ارغوان.با یک راوی خاص.برخی معتقدند خود حافظ شیرازی راوی این قصه است.نثر عاشقانه مندنی پور،نثری نسبتا سنگین،رمزآلود،پر از استعاره و کنایه است.طبیعی است که خواننده ای که دوست داره آثار ساده و روان  بخوانه،این کتاب انتخاب مفیدی برایش نیست.عشق های این کتاب عجیب و غریب و بعضا مالیخولیایی است.همه داستانها ابتدا با یه گنگی شروع میشند و بعد از چند صفحه کم کم گنگی داستان حل میشه و خواننده خط داستانی دستش میاد.کتاب مخصوصا در داستانهای عاشقانه اش پر از جملاتی است که میشه بر قلب و ذهن خواننده حک بشه.به قول معروف وقتی داستانها رو میخونی،دوست داری عاشق بشی :))
هر قصه یک راوی،و هر راوی لحن مخصوص خودش رو داره.راویان هم افراد گوناگونی هستند.از حافظ گرفته تا مامور ساواک.ازافرادی در یک جمع دوستانه تا یک شکارچی و سایرین ...مندنی پور مثل گلشیری معتقد به اینه که ما در داستان کوتاه در جهان حرف برای گفتن داریم و آثاری با استانداردهای جهانی داریم.