یادداشت امیر ابراهیمی

        مگه میشه مگه داریم!؟ غلط نکنم این کتاب مال ۴۰ سال پیشه و تا سال ۲۰۰۹ ادامه داشته که نسخه‌ی آخرش بعد از مرگ نویسنده منتشر شده و این نسخه‌ی اول این داستان جذابه که از روش فیلم و سریال و تئاتر و بازی هم ساختن ولی خیلی قدیمیه، البته نه به قدمت «دکتر هو» که تا همین الان هم ادامه داره و شاید جذاب تر باشه ولی بهرحال کتاب سوای اینکه پست مدرن و فضایی و علمی تخیلی نوشته شده از طنز و ترکیبات کهنه‌ناشدنی‌ای برخورداره و شروعش باعث فراموش کردن زمان میشه و ادامه دادنش اصلا سخت نیست. خلاصه بد کتابی نیست میشه خوند و لذت برد. شخصیت‌های داستان هم تکراری نمیشن، با اینکه ممکنه بدونیم از قبل که ماورین ربات افسرده است و زاپود خیلی خوشگذرون و مغروره ولی باز هم باعث نمیشه هیجان زده یا شوکه نشیم از کاراشون و حرفاشون