یادداشت محمد

        کتاب خوبی بود؛ ولی عالی نبود. سه چالش اصلی‌ای که با کتاب داشتم این بود:
اول این که داستان‌ها به سرعت و با اجمال گیج‌کننده‌ای بیان می‌شود. شاید یکی از دلایلش، ملاحظات امنیتی باشد، اما به هر حال این آسیب وجود دارد.

 یکی دیگر این که بعضی‌ فصل‌ها را تا  واردش نشوی و مقداری از آن را نخوانی، متوجه نمی‌شوی راوی عوض شده.  (بعضی فصل‌ها از زبان همسر راوی نقل می‌شود). این گاهی موجب سردرگمی می‌شد.

دیگر این که داستان‌ها زمان و مکان روشنی ندارند. یعنی آدم نمی‌فهمد که الان در چه ماه و سالی و دقیقاً در چه جغرافیایی سیر می‌کند. این را می‌شد با اضافه کردن یکی دو نقشه و تقویم به داستان‌ها و کل کتاب حل کرد.

از این‌ها که بگذریم، کشش داستان‌ها و زبان نرم و روانی که کتاب دارد، آن‌قدر جذاب است که می‌شود در یکی دو نشست خواندش.

سوژه‌ی کتاب هم نوآورانه و بکر بود. هنوز ناگفته‌های زیادی درباره‌ی واقعیات و دشواری‌های جنگ در غرب و زیروبم فعالیت‌های گروهک‌های فتنه‌گر و جلادی مثل کومله و دموکرات مانده است.

راستی، سریالش خیلی گیراتر و باکیفیت‌تر از کتاب بود. اساساً آن سریال بود که متقاعدم کرد به خواندن کتاب.