یادداشت آرتا

        همیشه از پیداکردن کتابی در ادبیات مدرن، که دوستش دارم خوشحال می‌شم.
این کتاب به‌زیبایی ترکیبِ شاعرانگیِ پارسی و پتانسیلش برای روایت داستان‌ها رو نشون می‌ده.
داستان گنگه؛ من این رو انکار نمی‌کنم. و بسیاری یه روایت شفاف‌تر رو بیشتر می‌پسندن، اما گنگ‌بودن روایت به من کمک کرد میان توصیف‌ها و احساس‌های زیبا و واژگان جادویی، زندگی خودم رو تصور کنم و در احساساتم شناور بشم. و گمشده‌های روایت هلیا و پسرِ کشاورز رو، خودم خیال کنم.
به‌زودی به سراغ دیگر کتاب‌های نویسنده هم خواهم رفت.

"هرگز، بعد از آن شب، مهلتی برای گفتن آنچه بر من گذشت به دست نیامد. واژ‌ه‌ها در من ماندند و در من مذاب شدند و در آن سرمای زندگی‌سوز. واژه‌ها در وجود من بستند."