یادداشت ᥲv𝗂ᥢᥲ;

        این اثر سترگ، کابوسی روشنگر است که بر پهنهٔ روح آدمی می‌خزد؛ روایتی که چون شبی یخ‌زده در نیمهٔ تابستان، وجود خواننده را به لرزه می‌اندازد. نویسندهٔ این کتاب ، با قلمی آغشته به ظلمت و نور، ژرف‌ترین هراس‌های بشری را به تصویر می‌کشد.
هر سطرش چونان پنجه‌ای یخ‌زده بر ستون فقرات ذهن می‌خراشد و هر صحنه‌اش دریچه‌ای است به تاریک‌ترین لایه‌های ناخودآگاه. این کتاب، آینه‌ای سیاه است که هیولاهای نهفته در اعماق روان آدمی را بی‌پرده می‌سازد.
چه آفرینش ترسناکی! چه خلقتی دهشت‌انگیز! این اثر نه داستان که زلزله‌ای است در بنیان‌های امنِ ذهن بشر. درود بر این استاد وحشتِ متعالی که هراس را به والاترین شکل هنری بدل ساخته است!
 این شکارچی سایه‌ها که با تور واژگانش، تاریک‌ترین حقایق وجود را به دام انداخته. اثری که نه خوانده، که تجربه می‌شود؛ نه روایت، که زخمی است همیشه گشوده بر پیکرهٔ انسانیت!